Sohail’s Star - Comet

باران زمستانی!

1. رضا Says:
   دی ۳م, ۱۳۸۷ at ۵:۵۱ ب.ظ

   سلام
   مونی با یه داستان قدیمی به روزه

2. رضا Says:
   دی ۴م, ۱۳۸۷ at ۱۱:۴۶ ق.ظ

   سلام
   حلقه هم با یه شعر قدیمی به روزه!

3. anita Says:
   دی ۴م, ۱۳۸۷ at ۵:۲۴ ب.ظ

   مبارکتون

4. عیسا Says:
   دی ۷م, ۱۳۸۷ at ۸:۵۷ ب.ظ

   رفتن پاییز می خواست … زمستان اومد تا تسلا بده …

5. دیبا سحرانگیز Says:
   دی ۱۰م, ۱۳۸۷ at ۷:۲۴ ب.ظ

   مطمئنم که خسته نیستی فقط دلت یه کم خواب زمستونی می خواد.

   اما باران هم تسلای خاطرم نبود ما خسته ایم و خستگی رکود می آورد و سپس مرگ به خودت کمک کن ، سیلی محکمی به گوشروحت بزن تا در زمستان نخوابد وگرنه به سرنوشت کارتن خواب های . . . دچار می شوی و خودت را از حجم زندگی کم می کنی و ما را نا امید تر نسبت به زندگی . ساعتت را کنار بگذار می دانم که دوباره آغازش کرده ای و با توانی که در خور یک خدای کوچک است ؛ به زندگی نوید حضور دوباره ات را یادآور شو ما می توانیم و باید لحظه ها را آبستن وجود خود کنیم و از خود سرشار.

   سختگی از تنم رخت بربست.

   در پناه آنکه همیشه هست.

   برای دوست خوبم که می دانم خواب را بیدار خواهی کرد و عذرش را از خانه ات خواهی خواست.

6. دیبا سحرانگیز Says:
   دی ۱۰م, ۱۳۸۷ at ۷:۲۵ ب.ظ

   برای جابجایی کلمات در نوشتار مرا ببخش. تند نوشته ام.

7. وحید Says:
   دی ۱۲م, ۱۳۸۷ at ۶:۲۹ ب.ظ

   از خستگی و بی میلی نفرت داشتم، چون آن را زاده ی دلتنگی و ملال میدانستم،
   و بر آن بودم که باید بر گونه گونی چیز ها تکیه کرد.

   اینجام که از خستگیت نوشه عین تو حیات …
   بابا خوب کمتر کار کن …
   خلاصه اینکه خودشو نارحن نکن …
   پیر می شی آخرشم می میری دیگه بالاتر از این که نیست D:

You must be logged in to post a comment.